Ledwo trochę doszedłem do równowagi, a pan znowu swoje. Czyżby pan naprawdę mnie podejrzewał?<br>NIBEK<br>Ja nic nie podejrzewam. Ale powiedz pan sam: czyż wszystko nie jest możliwym? Może moja nieboszczka żona miała dwóch kochanków: jednego dawniej, drugiego teraz.<br>&lt;hi rend="italic"&gt;Z nagłym niepokojem&lt;/&gt;<br>Powiedz pan, może Zosia nie jest moją córką? Ma oczy tak niepodobne do naszych: Anastazji i moich. Ma ten sam głupi fiolet w oczach co pan. Ten sam idiotyczny uśmiech.<br>KOZDROŃ<br>&lt;hi rend="italic"&gt;wstając&lt;/&gt;<br>Pan mnie obraża. Wypraszam sobie podobne rzeczy.<br>NIBEK<br>&lt;hi rend="italic"&gt;sadzając go gwałtem&lt;/&gt;<br>Panie, niech pan pamięta, że bez pana jestem niczym. Los moich córek jest w pańskich rękach