lewicy, jak i tzw. prawicy znajdą w statystyce ostatniego dwudziestolecia wiele przychylnych ich tezom dowodów. Ten podział racji sugerowałby, że:<br>A. W przeciwieństwie do minionej epoki protekcjonizmu, rządy UE dysponują drastycznie ograniczonym marginesem swobody w podejmowaniu decyzji. Nie mogą nadmiernie interweniować w gospodarkę, w obawie przed łamaniem umowy, podpisanej w Maastricht. Równocześnie, są zmuszane do liberalizacji życia gospodarczego w niesprzyjającym kontekście opozycyjnych ruchów społecznych i zawodowych. Są więc niejako między przysłowiowym "młotem a kowadłem", bez względu na przekonania ideologiczne;<br>B. Wrażliwość samej gospodarki, względnie wolnorynkowej, na interwencyjną politykę gospodarczą bardzo drastycznie zmalała w łonie UE wraz z rozwojem i globalizacją rynków