Olimpijskiego; pod grozą śmierci zakazano składania ofiar Jahwe, obchodzenia szabatu i obrzezania dzieci. Wiernych wyznawców, którzy łamali drakońskie zakazy, skazywano na tortury i śmierć męczeńską. <br>Wreszcie wybuchło powstanie żydowskie pod wodzą kapłana Matatiasza, prowadzone w latach 167-140 p.n.e. kolejno przez jego synów Judę, Jonatana i Szymona, zwanych Machabeuszami. Bohaterska walka partyzantów była tak zacięta, że wojska Seleucydów musiały wycofać się z licznych miast palestyńskich i w roku 164 wódz powstania Juda wkroczył do Jerozolimy, przywracając w świątyni kult Jahwe.<br>Syn Epifanesa, król Antioch V Eupator, przybył z wielką siłą zbrojną, by stłumić powstanie. Pod Bet Zacharia, w niewielkiej