mężczyzn przypadało 150 kobiet, podczas gdy w normalnych populacjach proporcje te są sobie bliskie. Odsetek gospodarstw prowadzonych przez kobiety wzrósł z 4 proc. w 1620 r. do 22 proc. w1640. Na ich czele stały zwykle wdowy po żołnierzach: Gunilla z Abdervattnet z trójką małych dzieci, Brita z Rickelé z piątką, Malin z Norum z siódemką - "najstarsze lat 9, wielka nędza, żyją z żebraniny", jak głosi zapiska pastora na marginesie spisu ludności.<br>Pobór był najgorszym, ale nie jedynym ciężarem ponoszonym przez ludność Szwecji. Dochodziły do tego liczne podatki. Uchwalające je stany zastrzegały, że są to daniny jednorazowe, ale jak to zwykle bywa