tego samego zapachu, znikli w tajemnym otworze, którego istnienia Królowa nie podejrzewała nawet, mimo iż całe lata swego przykucia do &lt;orig&gt;abdomenu&lt;/&gt; w tę właśnie stronę miała zwróconą głowę.<br> Myrmidon wrócił do Królowej i wyciągnąwszy ku niej obie antenki rzekł:<br> - Dziękuję ci, Gertrudo, za to, że zażądałaś ode mnie tak wiele. Mam nadzieję, że Pierwszy Minister nie dopuści do pożarcia twej substancji skojarzeniowej przez jakiegoś tam Durchfreuda, ale &lt;hi rend="spaced"&gt;ja&lt;/&gt; w każdym razie zrobiłem swoje i bulion mego &lt;orig&gt;thoraxu&lt;/&gt; jest teraz cichy i spokojny.<br> KRÓLOWA: - Dziękuję ci, Myrmidonie. Dzięki tej chwili, którą spędziłeś teraz ze mną od strony głowy, wszystkie lata, jakie spędziłeś ze