dziecko winą za seksualne fantazmaty i zachowania. Tytułowa "amnezja" kryje w sobie dwie perspektywy znaczeniowe - platońską ideę zapomnienia i zatracenia pierwotnej wiedzy o rajskiej "ojczyźnie duszy" oraz nadużycia "czarnej pedagogiki", związane z ostrą tresurą małego dziecka i metodycznym zabijaniem duszy.<br> Dziecko powinno zapomnieć o tym, że mogłoby być istotą wolną.<br>&lt;gap&gt;<br> Marianna próbuje przezwyciężyć traumatyczne doświadczenie pierwotnego odrzucenia, uciekając w sen, marzenie, kryminalną przygodę z bandą rówieśników i w twórczość literacką. W zakończeniu powieści Marianna zostawia swojego sobowtóra, umarłą dziewczynkę, w domu rodziców, oddaje jej klucze i odchodzi na "Ósmą Ziemię". Ucieczka Marianny niesie ze sobą podobne znaczenia, jak samobójczy skok Panny