ma interpretację energii (masy) spoczywającej cząstki. Taka interpretacja równań interpolujących wynika z faktu, że rozwiązania te mają niezerową gęstość energii jedynie w małym obszarze rzędu 1/m, więc obserwator badający taki obiekt ze zdolnością rozdzielczą gorszą niż 1/m traktowałby go jako spoczywającą "cząstkę" o masie równej całkowitej energii, czyli Mc. <br>Interpretacja taka jest jeszcze bardziej przekonująca, jeżeli rozpatrzymy rozwiązanie zależne od czasu. Chcąc otrzymać takie rozwiązanie, wykorzystujemy niezmienniczość wyjściowego równania ze względu na transformacje Lorentza. Pod ich działaniem <br>&lt;gap&gt;<br>co jest prawidłową zależnością transformacyjną dla cząstki o masie Mc poruszającej się z prędkością u. <br>Zwróćmy uwagę na bardzo ważną własność rozwiązań