wypracowania erotyczne, które żmudnie, w pocie czoła razem odrabiali.<br>Natomiast bohaterowie dramatów Bergmana próbują stosować erotyzm w jego funkcji metafizycznej: zamiast miłości albo rozpaczliwie dążąc do niej poprzez seks. Dopiero w tym momencie erotyzm podlega, względnej zresztą, ocenie: tej roli oczywiście pełnić nie może i bywa wtedy (na przykład w Milczeniu) aktem autodestrukcyjnym, jakby świadomie niszczącym. Nieudana miłość (podobnie jak erotyzm w tej funkcji) zamiast przełamywać samotność - podkreśla ją, intensyfikuje. Nie zabija tylko nadziei, nie przerywa łańcucha prób, które - choć nieudane - pozostają znakiem potrzeby i nadziei. Nadają tym postaciom wymiar tragiczny. Ale jak długo można się tak łudzić?&lt;/&gt;<br><br>&lt;div&gt;&lt;tit&gt;Jasność dnia&lt;/&gt;<br>Perspektywa