przeistoczeń" wiąże się z pojawianiem/znikaniem kolejnych modeli "istoty" człowieka, to mieszkańcy Miasta Dziewięćdziesiątego Dziewiątego nie mogą być nikim więcej niż reprodukcjami odwzorowującymi dowolną konwencję. Podobnie ma się rzecz z samą permanentną Rewolucją/Katastrofą, która równie dobrze rozgrywa się w imię zaprojektowanego przez Enda "człowieka doskonałego", co i "pupy" Fuzi Miłostki. Podróże bohatera powieści skłaniają go do wniosku, iż jego Miasto ziściło model katastrofy wpisany w serię "rewolucyjnych przeistoczeń" w obszarze dwudziestowiecznej historii. Opowieści o wyprawach Enda narrator nazywa "Endeją": <gap>. To opowieści o końcu "ja", jak również autoprezentacje końca, który powiela inne, "historyczne" końce. Jeśli podróże Enda spełniły edukacyjną funkcję względem