znane z pisanek, skrzyń, haftów, tkanin. Dochodziła tu do głosu naturalna człowiekowi potrzeba ładu, symetrii, równowagi kompozycji, rytmu i kontrastu. Z pierwotnej białej staje się barwną, wprowadzając do wnętrza nastrój odświętności. Wycinanki znano w Kongresówce i ziemiach wschodniej Galicji. Wykorzystywano je, poza zdobieniem izby, do dekoracji gwiazd kolędniczych i szopek. <br>Mimo iż wycinanka istniała krótko, i to w latach przemian w kulturze ludowej, zasadne wydaje się stwierdzenie Błachowskiego, iż &lt;q&gt;"Dawni artyści ludowi już od dziecka stykali się z określonym zespołem tradycyjnych motywów zdobniczych. Świat tych motywów nosili w swej pamięci przed własnoręcznym<br>&lt;page nr=153&gt;<br> podjęciem pracy twórczej"&lt;/&gt; (1970, s. 18) Najważniejsze regiony wycinankarstwa to