się wszelkiego dogmatyzmu i doktrynerstwa. Nie znalazł się w nim na pozycji naczelnej Przybyszewski jako powieściopisarz i dramaturg, mimo że w sposób najdobitniejszy sformułował ideały estetyczne epoki, znalazł się w nim natomiast Żeromski. Krytyka zdołała narzucić wypracowany przez siebie kanon na długo, obowiązywał on bowiem i w czasie, w którym Młoda Polska była zjawiskiem już historycznym. Respektują go niektóre przynajmniej książki opublikowane kilkadziesiąt lat po roku 1918, który zwykle uznaje się za końcową datę tego okresu. <br>Z uformowaniem kanonu wiąże się kolejna sprawa, krytyka młodopolska wypracowała swoisty &lt;hi rend="spaced"&gt;kapitał interpretacyjny&lt;/&gt;, wynikiem jej działań jest zespół pewnych tez dotyczących różnych powstałych wówczas utworów, a