o rękojeściach z drewnianym trzonem obciąganym skórą, zwężającym się półokrągło ku naparstkowatej głowicy. Pochodzenie tej formy rękojeści jest perskie, a trafiła ona do Polski poprzez Węgry, które przejęły ją z Turcji. Tam zaś dotarła dwiema drogami: jako efekt pośrednich kontaktów kulturowych oraz (w nieco zmienionej formie) jako rękojeść, którą przejęli Mongołowie (oczywiście wraz z szablą) od podbitych przez siebie Persów, zaadaptowali i wprowadzili na podbijane przez siebie ziemie, m.in. na Kaukaz i do Rosji. Ten typ szabli jest bardzo charakterystyczny dla Turcji okresu imperialnego i zachowało się wiele jego oryginalnych egzemplarzy, m.in. broń sułtańska w Muzeum Starego Seraju w