pchła" idealnie przystaje do inscenizatorskich upodobań Anny Augustynowicz: stanowi zamknięte laboratorium słabości i szaleństw ludzkiej psychiki. Wokół króluje dżuma. Na przymusową kwarantannę w pałacu londyńskich arystokratów skazana zostaje - wraz z parą gospodarzy - dwójka przypadkowych intruzów, młody marynarz i dziewczyna: chude, niepociągające stworzenie o znamiennym imieniu Morse, ofiarnie grane przez Annę Moskal. Jej przenikliwe oczy groźnie i wyzywająco taksują otoczenie, to ona jest instynktownym motorem kolejnych psychodram i prowokacji, obnażających słabe punkty współtowarzyszy izolacji: starzejącego się poszukiwacza uciech erotycznych (Jerzy Zelnik t), bezpowrotnie okaleczonej kobiety (Ewa Dałkowska), chłopaka, co starszym na morzu do różnych służył celów (Marcin Władyniak). Ich twarze błyszczą jak