funkcyjnej, zwłaszcza późnoromantycznej. <br>Zachowuje zaś ­ w końcowej fazie Agnus Dei ­ sposób narracji i skupiony typ <br>ekspresji lirycznej pieśni Szamotulczyka, pogłębiając go za pomocą środków harmonicznych. <br>Nawiązuje ponadto do polifonii wokalnej renesansu w fudze (zob. s. 149-152), <br>stanowiącej pierwszą fazę Agnus Dei; odnotujmy także krótki Bachowski cytat <br>motywiczny z Crucifixus Mszy h (imitowany), w tymże wersie tej mszy (s. 27-28, <br>prz. 152 zaznaczony klamrą).&lt;/&gt;<br>&lt;div&gt;&lt;tit&gt;3. MONUMENTALIZM I DEKORATYWNOŚĆ ­<br>WPŁYW SYMFONIZMU I FORM ORATORYJNO-KANTATOWYCH&lt;/&gt;<br> Po raz pierwszy w historii wielogłosowej mszy europejskiej monumentalizm stał <br>się jedną (mało jeszcze zbadaną) z tendencji w szerokim i zróżnicowanym stylistycznie <br>nurcie mszy okresu baroku