malarii. Złe wieści przychodziły z Guzaru, gdzie wybuchła epidemia, lęgnąca się wciąż na przestrzeniach Uzbekistanu. Przebąkiwano, że Stalin ostrzegał Andersa o tym niebezpieczeństwie południa.<br>Sławę zyskiwał wiersz: "Może nie wszyscy, ale dojdziemy..." Drżał w nim oścień śmierci. Cena krwi rosła z dnia na dzień. Na Atlantyku i w konwojach do Murmańska ginęli polscy marynarze, w piaskach libijskich - piechurzy, w Wellingtonach nad Niemcami - lotnicy. Armia w Uzbekistanie wiedziała, że wkrótce wybije jej godzina i trzeba będzie swoje zapłacić za mundur na grzbiecie. Zapadły w pamięć słowa Sikorskiego: "Polski nikt nam nie podaruje, Polskę zdobędziemy sami". Armia zaprawiała się do boju. Kaziuczek wrócił