tanim winem po dniu uczciwej pracy na wysypisku. Szerokim stołem Odry sunęły wolno w kierunku morza barki. Jęczały pod ciężarem węglowego miału. Woda szarpała brzeg tępymi pazurami mgły.<br>Wolfgang Goethe dopił żrącą zawartość i odrzucił daleko butelkę. Skaleczyła fale.<br>- Może dopłynie do oceanu? - zastanowił się z rysą na czole.<br>- Do Murzynów? - rozmarzył się Mann.<br>- No! - uśmiechnięty Wolfgang wyciągnął się wygodnie na trawie. - I jakaś czarnulka na zielonej wyspie wsadzi sobie szyjkę, którą ja właśnie lizałem. Dreszcze!<br>- Palant! - mruknął garbus.<br>- Kto? - Goethe groźnie pochylił się nad Kafką.<br>- Jasne, że szyper tego trupa - pokurcz wskazał na barkę, która zmierzała w stronę kołyszącej się