tego, co żartobliwie nazywam "całkowitą separacją seksualną", śpi głęboko najmłodsze pokolenie Japonii, ściskając w maleńkich łapkach lalki, misie i kolorowe pudełeczka. Granatowoczarne, niezwykle bujne czupryny i wystające kości policzkowe upodabniają je do małych Eskimosiątek. Są prześliczne w swej rasowości, zdrowe, zaróżowione pierwszym snem. Mają coś w sobie z uroku małych Murzyniątek biegnących radośnie po kalifornijskich ulicach. Gdzież nam, białym, do ich fascynującej urody!<br> Dzieci państwa Fujimori zostają oczywiście na noc, wracamy więc tylko we trójkę. Patrząc na ciemne, puste, tajemnicze uliczki Jokohamy, życzę w duchu, aby los dobry sprawił, by śpiąca hebanowłosa dzieciarnia tego miasta pozostawała tak bardzo japońska, jak to