wyłupionymi oczami wygnanego na poniewierkę, to wywrze on wstrząsające wrażenie na widowni. I tymi prostymi środkami, bardzo ekstremistycznymi, uintensywnia się akcję. Podobnie postępują filmowcy. I w tym kryje się cecha filmowej dynamiki sztuk shakespeare'owskich.&lt;/&gt;<br>&lt;who3&gt;DYGAT: U Musseta jest to samo, a nie wywiera takiego wrażenia. Weź, np. &lt;name type="tit"&gt;Kaprysy Marianny&lt;/&gt;.&lt;/&gt;<br>&lt;who1&gt;KOTT: Musset jest kameralny i cały w dialogu. Zwróć uwagę, że są ogromne partie Shakespeare'a, które dzieją się bez tekstu a nie przestają być dramatyczne. Natomiast Musseta cały czas trzeba grać na tekście.&lt;/&gt;<br>&lt;who2&gt;TOEPLITZ: Jeżeli przyjrzeć się &lt;name type="tit"&gt;Hamletowi&lt;/&gt; i jego inscenizacji filmowej, to w tym można znaleźć początek dzisiejszego filmu psychologicznego, o