zmierzali, że klęskę pierwszych ich premier (niezależnie od faktu, że były to sztuki nie najlepsze) można było tłumaczyć fatalnym nieprzystosowaniem teatru do nowego typu tekstu. Padła po premierze Amy Robsart Wiktora Hugo, padł Le Marëchale d'Ancre Alfreda de Vigny wystawiony w 1829 roku w Odéonie, padła Noc wenecka Alfreda de Musset. Sukcesy od początku odnosił tylko Aleksander Dumas, ale zawdzięczał je przecież nie tyle stylowi romantycznemu, ile ogromnej sprawności warsztatowej, podporządkowaniu twórczości oczekiwaniom publiczności.<br>Gdy przedsiębiorczy François Harel w grudniu 1831 roku porzucił Odéon i objął z kolei teatr Porte-Saint-Martin, poeci zyskali wreszcie scenę i zespół, zdecydowanie preferujący dramat