pamiętam z owych praczasów filmu niemego. Zaczęło się to chyba od kreskówki <br> Fleischera, w której, rysowany na kartce papieru pajacyk nagle ożywał ku zachwytowi widowni. Jeszcze w latach trzydziestych Fleischer nie dawał się pokonać Disneyowi i gwiazdy tego pierwszego - seksowna Betty Boop i Kubuś Marynarz nie były mniej popularne od Myszki Miki i Kaczora Donalda. <br> W tej warszawskiej scenerii, która służyła za tło pierwszemu okresowi mojego dzieciństwa, niewiele już więcej się zdarzy. Można by ten rozdział zatytułować "Dziecko szczęścia". Szczęścia, którego nic nie zmąciło. Ani to, co już mogło je przygasić - rozwód rodziców, ani to, co go jeszcze zmącić nie zdążyło - szkolna