Pełna trwogi i smutku:<br>Tylko ślady zostały -<br>Białe astry w ogródku...&lt;/&gt;<br><br>&lt;div1&gt;&lt;tit1&gt;DZIECIŃSTWO&lt;/&gt;<br><br>Wpatrzony w matczyne oczy,<br>Obejmowałem was z całych sił,<br>Dni, rozcinane skrzydłami wiatraków<br>I owijałem się w krajobraz wasz,<br>Kładąc na twarz<br>Koronkę lecących ptaków.&lt;/&gt;<br><br>&lt;div1&gt;II<br>&lt;tit1&gt;GUSŁA NAD ŹRÓDŁEM<br>Leonowi Pomirowskiemu&lt;/&gt;<br><br>Wiatr z góry przypadł, pod wodę wionął,<br>Na dnie poruszył śpiewne wrzeciono...<br>Idę nad mową niewysłowioną,<br>Jasną po wierzchu, spodem zieloną.<br><br>Pod mchy brodate, pod &lt;orig&gt;pniów&lt;/&gt; wykroty,<br>Pod moje stopy podpływa potok,<br>Na koło swoje, w swoje obroty,<br>Chwyta, nawija moje tęsknoty.<br><br>Płynie pod słońce, wpada pod ziemię,<br>W skarpach cienistych płucze korzenie...<br>Wołam nań długim, czystym imieniem:<br>Źródło