tej nocy na Polanie kładliśmy się spać z ciężkimi sercami, sądząc, że ktoś inny napisze zakończenie historii rozpoczętej w harcerskiej Księdze strachów. <br>Och, jakże byliśmy naiwni...<br>&lt;tit&gt;Rozdział szesnasty&lt;/&gt;<br>&lt;intro&gt;Kogo zwęszył Sebastian? * nocna wyprawa do lasu * groźny napastnik * w pogoni za złodziejami * wiewiórka okazuje się gryzoniem * Zenobia coraz bardziej podejrzana * rozmyślania&lt;/&gt;<br>Nadchodziła burza. Leżeliśmy już w namiotach (w jednym ja z doktorem, w drugim Hilda z Kasią, a w trzecim chłopcy), gdy usłyszeliśmy jej głuchy pomruk. Był to odgłos podobny do usuwania się kamiennej lawiny po stromym zboczu. Potem, w miarę zbliżania się burzy, głuche dudnienie miało coraz rzadsze przerwy, wydawać się