działania. Wśród swobód politycznych, których partia miała się domagać, obok swobody zgromadzeń, stowarzyszeń, słowa i druku, wymieniano też równouprawnienie narodowości. Sprawa niepodległego państwa została pominięta milczeniem. Zjazd partii w Wilnie w 1883 r. opowiedział się za współpracą z Narodną Wolą i obrał 7-osobowy Komitet Centralny z Waryńskim na czele. Najczynniejszym jego współpracownikiem był Henryk Dulęba.<br>Już wcześniej kierownictwo partii przystąpiło do organizowania kilkuosobowych kółek robotniczych, w których dyskutowano o nielegalnej literaturze i udzielano doraźnych instrukcji. Główne oparcie partii stanowili robotnicy większych fabryk warszawskich, w szczególności metalowcy. Tworzono też osobne kółka inteligenckie, czeladnicze i rzemieślnicze. Poza Warszawą istniały koła partyjne w