herszta bandy rozbójniczej. W dogodnej chwili napadł na Damaszek, rozgromił tamtejszą załogę izraelską i obwołał się królem. Salomon stracił w ten sposób Syrię, gdyż w swojej starczej słabości nie umiał zdobyć się na zbrojne stłumienie rebelii. Od tej chwili państwo Damaszku nękało północne granice Izraela ciągłymi najazdami i wojną podjazdową.<br>Najgorszą rzeczą było jednak to, że nabrzmiewało wśród dziesięciu plemion północnych niezadowolenie. Ciężary podatkowe, przymusowa praca i budzące się na nowo uczucie zazdrości wobec Judy doprowadziły w końcu do wybuchu powstania. Sprawcą tych zamieszek był Jeroboam, poborca podatków, który swoje wyniesienie zawdzięczał Salomonowi. Pochodził on z plemienia Efraim, a więc z