jest dla mnie kupą ciemnego żelastwa, nade mną jakby jakiś czarny dach, po obu stronach misterna konstrukcja żelazna udająca koronkę, a żelazna podłoga kiwa się pod moimi kolanami i moimi dłońmi (bo klęczę) to w przód, to w tył. Jestem we wnętrzu maszyny do szycia marki Singer, mam trzy lata. Naokoło mieszkanie moich dziadków, a za nim Kraków lat dwudziestych. Ale nic o tym nie wiem. Wystarczy mi bezpieczne schowanko w maszynie do szycia. Po siedemdziesięciu latach nic się nie zmieniło pod tym względem: ten epizod w maszynie do szycia marki Singer w ciemnym pokoju krakowskiego mieszkania przy ulicy Długiej przenosi