rozkoszy. Wstrzymał oddech.<br>- Pamiętaj, diable - rzekł Kajaki i spuścił go z uwięzi. Panfil rzucił się jak oszalały do przodu, uderzył z całej siły łbem o parkan, aż trzasnęły zmurszałe deski, przewrócił się, za chwilę skoczył wysoko do góry. Ujadał przy tym w nieprzytomnej ekstazie, a oczy jego zaszły bielmem rozkoszy.<br>- Nawiewajmy - szepnął Kajaki. - Idzie Babka. Skoczyli obaj ku furtce, omal się nie przewracając w ciasnym przejściu.<br>- Dajemy nogę! - krzyknął Kajaki do Ferdzi. - Kierunek: Puszkarnia! I pomknęli co sił w nogach uliczką Młynową. Na przejeździe kolejowym Kajaki schwycił Ferdzię za rękę. Stanęli między szynami, na których leżały okrągłe, rdzawe krople deszczu jak