się to dawniej mawiało. Więcej, oni są - jak wspominałem - przeniesieniem do biografii małego Aleksandra doświadczeń z późniejszej jego twórczości, twórczości Ingmara Bergmana. Podobnie, tylko w innej kolejności, Ingmar z Latarni magicznej pracowicie lepi sens swojego życia tworząc teatr i film, kochając - jak umiał - kobiety i swoje dzieci. Oglądałem kiedyś w "Newsweeku" wspaniałą fotografię: urodziny Bergmana na Farö. Około trzydziestu osób, dostojny jubilat z aktualną żoną, kilka byłych żon tuż obok - rozpoznajemy wśród nich jego wspaniałe aktorki, synowie z żonami, córki z mężami, kilkoro wnucząt. Zdjęcie radosne - jak wigilia w rodzinnym domu Aleksandra.&lt;/&gt;<br><br>&lt;div&gt;&lt;tit&gt;Zwycięstwo sztuki?&lt;/&gt;<br>A więc zwycięstwo dzięki sztuce, w niej