przy pracy. Wdzięczny mu za jego dobroć &lt;page nr=79&gt; i uczynność, patrzałem na niego z tym większym wzruszeniem. Kiedy wszystko było gotowe, sięgnąłem po list.<br>- Odniosę od razu - powiedziałem.<br>- Naturalnie. Ale przedtem kieliszek wermutu. Zasłużyliśmy sobie na to!<br>- W takim razie ja nie piję. Mój wkład pracy w ten list jest żaden.<br>- Nic podobnego! Sprzeciwiałeś się. W naszym światku za taki wkład należy ci się podwójna porcja! Roześmieliśmy się obaj. Pan Campilli zadzwonił na służącego po lód i kawę. Po czym z szafki z alkoholami wydobył butelkę. Cały czas mówił:<br>- Odniesiesz list. Oddasz go w sekretariacie monsignora Rigaud. Sądzę, że za dzień, najwyżej dwa