się szansę. Że wiele osób będzie przygotowywać projekty inwestycji z udziałem unijnych funduszy, że będą się dowiadywać, jak to zrobić. Jednym słowem, że Polacy wykażą tak dla siebie charakterystyczną aktywność i zrozumieją, że oto mają przed sobą konkretne możliwości, które trzeba wykorzystać. Wszystko utonęło jednak w wojowniczej retoryce "umierania za Niceę". Język, jakim polskie elity posługiwały się przez ostatnie kilka miesięcy, nie motywował do wysiłku, nie wskazywał szans, ale wzmacniał mentalność oblężonej twierdzy. To retoryka zamknięcia, a nie otwarcia, defensywy, a nie ofensywy. Cały czas trwają dyskusje o tym, jak możemy obronić nasze stanowisko, a nie o tym, jak moglibyśmy wykorzystać