prozy, to książka dla filologów, ewentualnie dla miłośników prozy poetyckiej. Nie ma tu nagłych zwrotów akcji: historia wrażliwej dziewczyny z tonącej w alkoholu prowincji, która ucieka do stolicy w poszukiwaniu lepszego życia, kończy się tak, jak to często bywa: nudnymi studiami na uniwersytecie i jeszcze nudniejszą pracą w jakiejś redakcji. Nie sposób też dowiedzieć się z tej książki czegokolwiek o współczesnej Litwie i Litwinach - co oczywiście nie byłoby wadą, gdyby można było dowiedzieć się z niej czegokolwiek na jakiś inny temat. Autorka jest jednak zainteresowana wyłącznie światem wewnętrznym swojej bohaterki, choć nie bardzo wiadomo dlaczego, skoro tak kompletnie nic się w nim