że wolne kwasy tłuszczowe, które rozprzęgają fosforylację oksydacyjną w mitochondriach, zwiększają tym samym "jednoelektronowe przeciekanie" mitochondriów, czyli uwalnianie anionorodnika ponadtlenkowego i - w konsekwencji jego dysmutacji - wytwarzanie nadtlenku wodoru. Ten ostatni jest więc nie tyle przekaźnikiem, co produktem ubocznym działania insuliny hamującej utlenianie kwasów tłuszczowych i zwiększającej ich stężenie w mitochondriach. Niemniej jednak, metaboliczne efekty nadtlenku wodoru symulujące działanie insuliny są interesujące i świadczą, że związek ten może mieć, oprócz destruktywnego, także pewne działanie regulatorowe.<br>RFT mogą wpływać na ciśnienie krwi, powodując zarówno rozszerzania naczyń krwionośnych (efekt wazodylacyjny), jak i kurczenia naczyń (efekt wazokonstrykcyjny). Nadtlenek wodoru i rodnik wodorotlenowy rozszerzają naczynia działając