skutku), wolność od skalania. Heine analizuje magiczne <br>i mitologiczne aspekty koanów, podkreślając, że były one dotychczas <br>całkowicie pomijane w publikacjach na temat zen. Szkoda, że nie wspomina <br>o rozważaniach na ten temat Chen-chi Changa, który analizował ten problem <br>w 1959 roku, a więc czterdzieści lat wcześniej niż sam Heine. <br>Niemniej jednak analiza mitologicznych elementów w koanach w pracy <br>Changa nie jest tak wyczerpująca jak w rozprawie Heinego. Chen-chi Chang <br>podkreśla, że mistyczne czy też nadnaturalne aspekty należą do istoty zen, jednak nigdy nie stanowiły najważniejszego elementu, a często były wyśmiewane jako uboczne skutki praktyk medytacyjnych, mylnie brane za dowód