się niemożliwa, Sublokatorka stała się powieścią o niemożliwości utkania rodzinnego wątku przeżywania historii, o spazmatycznym, krótkotrwałym zanurzaniu się w euforię przeżycia zbiorowego. Stała się powieścią hipotez, przymiarek, przypuszczeń: co by było, gdyby ojcem była taka lub inna postać. Jednak Sublokatorka pozostała powieścią hipotetyczną nie tylko z powodu braku rodzinnych grobów. Niemożliwością okazało się samo skonstruowanie jednego punktu widzenia, który umożliwiłby jako tako uporządkowaną narrację. Bo autorce nie chodzi, po prostu, o odrębność żydowskiej historii w Polsce lub o niemożliwą do pokonania odrębność pamięci zagłady. Chodzi o to, że treści symbolizowane w Sublokatorce pojęciem czerni (odwołującym się oczywiście do wojennego - za cenę