mi przyśle pierścionek zaręczynowy!<br>Czarna czeluść nade mną znów zakwiczała radośnie. Pogawędziliśmy pełną piersią jeszcze przez chwilę i wreszcie sobie poszedł.<br>Nazajutrz znów odmówiłam rozmowy. Ze zwornika wydobywały się prośby, groźby i skamlania, ale byłam stanowcza. W dłubanym korytarzu natrafiałam na coraz więcej dużych kamieni i robota mi się komplikowała. Niepokoiłam się, ile też ten akryl wytrzyma, wywlekając okropne głazy męczyłam się jak galernik i nie w głowie mi były teraz towarzyskie konwersacje.<br>- Wasza królewska mość! - zawyło znowu następnego dnia. - Żyjesz?!!!<br>- Nie mów do mnie wasza królewska mość!!! - wrzasnęłam z furią, bo kobylasty kamień utknął mi w środku drogi, miałam z nim