Tak, świat był okrągły jak bułeczki. Mieli go pokroić i zjeść.<br>Prawie się udało.<br>Głód rzucał nim po Europie, kazał zmieniać domy, wiary i przyjaciół. Spalał się w atakach namiętności i ułudy. Goniony jak pies odgryzał się oprawcom. W Paryżu napisał wielką powieść o ogniu. Spłonął w niej.<br>Poczuł starość.<br>Niesyty powodzenia i ilości drukowanych egzemplarzy własnych książek, wyjechał do kraju monstrum. Ojczyzny stepów i tajgi. Macierzy rewolty. Zaznał tam wszystkiego. Władzy i biedy. Rozkoszy i strachu. Wzniosłości. Upodlenia.<br>W celi miał dużo czasu na rozmyślanie o nieistotnych przyjemnościach. Dogrzebał się do swojej obojętności. Zrozumiał, że zawsze tam była, że to