spotkanie. - Osobiste?<br>- Niezupełnie.<br>- To może pan nie iść. Na pewno nic ważnego. - Przeciwnie.<br>Staniewiczowa westchnęła:<br>&lt;page nr=67&gt; - Jaki pan nudny, kapitanie, z tymi wiecznymi swoimi spotkaniami! Więc dobrze, niech już pan idzie, zwalniam pana. Ale później dołączy pan do nas?<br>- Postaram się.<br>- Żadne postaram się! Na pewno, tak? - Prawie na pewno tak.<br>- Nieznośny z pana człowiek. Trzymam jednak za słowo. A pan, Andrzeju - spojrzała na zamyślonego Kosseckiego - też pan ma spotkanie?<br>- Właśnie w "Monopolu". - Kobieta?<br>- Mężczyzna.<br>- Mam nadzieję, że nie musi poświęcić pan temu mężczyźnie całego wieczoru?<br>- Kwadrans najwyżej:<br>- Świetnie! Więc nie żegnamy się. I, moi drodzy, błagam was, żadnych poważnych rozmów. Chcę