jak kroplę wody pod mikroskopem i cofał się w dezaprobacie jak na widok zarazka duru.<br>Nachyliła się nad swoim kraciastym niemowlęcym kocykiem. Kita z czubka głowy fajtnęła się w przód na twarz. Witkowate ramię odrzuciło ją w bok. I już mógł kontemplować twarz.<br>Taką samą jak cała reszta. Do niczego. Nijaką. Żadną.<br>Z bardzo jakimiś dziwnie jasnymi oczami. Przeszkadzały mu, więc przeniósł wzrok niżej.<br>Usta. Słyszał w piosenkach o wiśniowych i jak malina. Jakichś tam pełnych. Pąsowych. Różanych. Te nie miały nic z różu i z wiśni. Siwy nie chciałby takich całować. Nie było co.<br>Odetchnął. A blok pewnie ukradła. Albo