pana Albina, postanawiał nie odzywać się do niego, zemścić się przynajmniej pogardliwym milczeniem, ale wszystkie te postanowienia kończyły się haniebną klęską. Pan Albin sprał go po pysku, wytarmosił za uszy, a w pół godziny potem przychodził do bufetu, pociesznie wydymał wargi i urażonego do głębi Romka chwytał delikatnie za ucho: "No, co jest, smyku. - i jakże tu Romek mógł się gniewać, kiedy pan Albin tak do niego mówił i tarmosił go jak pieska za kudły. Z Frycem postępował tak samo.<br>Zadowolony, że tylko tyle oberwał, Romek wytarł podłogę, beczkę wstawił pod bufet i połączył ją z gumowym przewodem pipy. Potem stanął