Zza drzew ukazał się wolno i statecznie idący Zenuś. W lewej ręce niósł teczkę błyszczącą niklami, w prawej trzymał bukiet leśnych kwiatów. Udawał, że nie dostrzega wylegujących się pod dębem kolegów.<br>- Zenuś, chcesz zakurzyć? - krzyknął Polek. Chłopiec kroczył poważnie, odwróciwszy głowę w stronę lasu.<br>- Przecież wiesz, że nie znoszę tytoniu.<br>- No, dziorgnij ze dwa dymy, co ci szkodzi.<br>- Nie, nie chcę.<br>- Patrz, nowiuteńki papierosik, sam nie zapalę po obiedzie, żebyś ty miał przyjemność.<br>- Proszę cię, nie zaczepiaj mnie, bo śpieszę się do domu.<br>- Zenuś, Kajaki chce posłuchać twego nowego wypracowania.<br>- Naprawdę?<br>- Jak Boga kocham.<br>- Nie musisz wzywać imienia Pana Boga nadaremno