Amerykańska, poezja.</> Najpierw była poezja Ameryki, ale nie w wierszu, w prozie. Fenimore Cooper w streszczeniach dla młodzieży, tak że cały jego cykl powieści o Tropicielu mieścił się w jednej książce (przez co zyskiwał), Thomas Mayne Reid, Karl May. W podręczniku stylistyki wiersz Edgara Allana Poego Dzwony jako przykład onomatopei. O wiele później dowiedziałem się, że amerykańscy poeci uważają te naśladowania dźwięków za okropne i że angielski nie znosi takich rytmicznych brzękadeł. Ale Poe był wielkim poetą dla Francuzów i dla Rosjan, dla których poezja jest głównie "magią dźwięku". Ja wiele mu jestem gotów wybaczyć za jeden wiersz o inkantacji rzeczywiście czarodziejskiej