typowy uczestnik myśli głównie kategoriami realizacji własnych, znanych interesów (koncentracja na sobie, egocentryzm), a w sytuacji sfrustrowania poprzez sytuację nową i nieoczekiwaną stara się oprzeć na innych członkach zespołu, których postrzega jako bardziej doświadczonych czy też odpornych, bądź na zespole jako całości (zależność, konformizm).<br><br>Punkt wyjścia pierwszej fazy rozwoju grupy - ORIENTACJI I ZALEŻNOŚCI - stanowi tenże egocentryzm (koncentracja na sobie) i konformizm (zależność). Wyraźnie przejawia się niepokój związany ze znalezieniem się w sytuacji nowej i niespodziewanej, wśród obcych, a zatem nieprzewidywalnych osób. Rysująca się w tej fazie struktura zbiorowości jest adekwatna wobec opisanej sytuacji.<br><br>Tak więc w odpowiedzi na społeczne zapotrzebowanie zależnościowe