je zrelacjonował samemu ministrowi. Na pewno specjalne wydanie zostanie przesłane balonikami (do złudzenia fruwające półmiski imitującymi!) tam. A jednak... Przed oczami miał wizerunek kobiety przypominającej zarazem sekretarkę Zabielskiego, panienkę z obrazu i pokojówkę, która przynosiła śniadanie. Uśmiechnął się ironicznie: pojutrze kończę pięćdziesiąt dziewięć lat. Późno już, późno.<br>Zaczęło się ściemniać. Obdrapana ściana naprzeciw wydała się teraz jeszcze bardziej zniszczona. W jej otworach, które uchodziły za okna, zapaliły się światła. Orłowski ściągnął krawat i buty i położył się w ubraniu na łóżku. Wkrótce zasnął.<br>I tak spał, i do wyspy onej zmierzał, na kuter albo kajak, lub żaglówkę wsiadając i w dal