royce), jak wiele dobrych wierszy, pogłębia swoje znaczenie pod wpływem kontekstu: jeśli widzimy ją nad pogiętym zderzakiem zardzewiałego volkswagena, staje się znowu autoironiczną pośrednią charakterystyką właściciela, a przy tym pure-nonsensowym dowcipem i zarazem wyzwaniem rzuconym w twarz duchowi kapitalistycznego luksusu (coś w rodzaju krzyżówki Groucho Marxa z Karolem Marksem). <br> Obiecujące możliwości kryją się w pozornie jałowej dziedzinie, jaką są tablice oznajmiające światu zawód lub hobby właściciela: WRITER lub JOGGER to nic szczególnego, ale np. AMON RA wskazuje - w sposób ciekawszy, bo bardziej pośredni - że właściciel reprezentuje rzadką profesję egiptologa. Jednocześnie jest to sygnał chęci porozumienia połączonej paradoksalnie z programową elitarnością