przede wszystkim droga bezinteresownej służby, dobrowolnie przyjętej słabości oraz rezygnacji z doczesnego sukcesu. W kenozie Chrystusa zawarty jest nieprzemijający imperatyw, skłaniający do wyrzeczenia się tego wszystkiego, co pomniejsza wiarygodność i prawdziwą tożsamość Kościoła, co stoi na przeszkodzie realizacji jego posłannictwa w świecie. Chrystus pierwszy odważył się na ogołocenie i uniżenie. Objawia się w tym Jego boska mądrość. Dzieje chrześcijaństwa świadczą o tym, że mądrość tę wprowadza ono we własne myślenie i życie z dużymi wahaniami i oporami. Brak mu odwagi "zatracenia się" w naśladowaniu Pana. Łatwo zapomina o przestrodze Chrystusa: "Bo kto chce zachować swoje życie, straci je; a kto straci