sieć będzie poprawnie klasyfikować każdy wcześniej zdiagnozowany stan.<br><br>&lt;tit&gt;8.7.2. Obrazy klas i wzorce diagnostyczne&lt;/&gt;<br><br>Obliczone parametry dla jednego segmentu parametryzowanego sygnału (okienka) tworzą wektor P-elementowy. Zbiór wszystkich parametrów obliczonych kolejno dla wszystkich okienek sygnału tworzy obraz jednego sygnału diagnostycznego. Można to przedstawić na wykresie (rys. 8.8).<br>&lt;gap&gt;<br>Obraz symptomu diagnostycznego x , opisujący dany obiekt i , należący do klasy m , można zapisać w postaci macierzowej<br>&lt;gap&gt;<br>Macierz oznacza obraz należący do m-tej klasy i do i-tego powtórzenia w tej klasie. Wielkość P - liczba parametrów opisujących sygnał w okienku, a n określa liczbę ramek czasowych. Zakładamy, że m może