Republice, przestał być szefem egzekutywy, nie otrzymał prawa inicjatywy ustawodawczej, nie był upoważniony do prowadzenia rozmów i rokowań międzynarodowych.<br>Konstytucja 1946 r. wyposażyła jednak prezydenta w prawo obsadzania wielu stanowisk jak: mianowanie premiera (po udzieleniu mu inwestytury przez Zgromadzenie Narodowe), a także rządu, przewodniczenie Radzie Ministrów, Wyższej Radzie Magistratury, Komitetowi Obrony Narodowej, Komitetowi Konstytucyjnemu. Do niego należała także promulgacja ustaw, prawo żądania ponownego ich rozpatrzenia, wydawanie dekretów w sprawie rozwiązania Zgromadzenia Narodowego (po przyjęciu wniosku przez Radę Ministrów).<br>Uzyskanie wyraźnego wpływu na życie polityczne ułatwił prezydentowi fakt znacznego rozbicia opinii publicznej i poważnie rozbicie partyjne społeczeństwa. W tej sytuacji prezydent zyskał