połowie drogi, my - nieznający ostatecznych konsekwencji... Głosy ptaków...<br> &lt;page nr=158&gt;<br> Pokój niech będzie Matce Teresie z Kalkuty! Małej zgarbionej starowince z głową wilka! Przeglądałem w empiku książkę o niej. Pozwoliła więc pisać o sobie! Jeśli w dobrym, zbawiennym celu - niech piszą!... Niech publikują zdjęcia! Violetta pokazuje mi jakieś fotografie w piśmie geograficznym. Odpowiadam jak naprzykrzającemu się dziecku... Popatrz! Popatrz! Przecież chce mi z dziecinną minką pokazać swoje zachwyty. Jakieś łupy z samotnych wędrówek... Samotnych? Człowiek się zawsze do czegoś doczepi... Dlaczego trwam w tym jakimś udręczonym przesycie? Jakbym trzymał na smyczy jakieś wampiryczne zwierzątko, które łaskotliwie i przymilnie, ale z determinacją dobiera się