średnich odziedziczonych, m.in. w Historii o Aleksandrze, w Historii trojańskiej i w wielu przedsięwzięciach kronikarskich.<br>I zapewne dlatego jeden z lepszych romansów, jakim była Historia trojańska, nie cieszył się zbyt długo popularnością. Niektóre szczegóły z powieściowej wersji wojny o Troję były wykorzystywane przez humanistów (na przykład przez Kochanowskiego w Odprawie posłów greckich), ale utwór jako całość znalazł się w niekorzystnej dla siebie sytuacji konkurencyjnej, był bowiem niezgodny z kanoniczną dla humanistów postacią trojańskiego mitu zawartego w Iliadzie, Odysei, w tragediach greckich i Eneidzie.<br>Natomiast znacznie większą trwałość wykazał romans przygodowo-awanturniczy, zwany nieraz, nie zawsze trafnie, romansem rycerskim: Historia o Meluzynie w