funkcji naczelnego dowódcy sił zbrojnych. Johnson nie chciał stawiać weta wobec tej ostatniej ustawy, ponieważ pozbawiłby siły zbrojne budżetu. Podpisał więc ustawę, ale zgłosił zastrzeżenie, że klauzula pozbawiająca prezydenta funkcji naczelnego dowódcy jest jaskrawo sprzeczna z konstytucją. Wreszcie radykałowie doprowadzili także do uchwalenia (2 marca 1867 r.) tzw. Tenure of' Office Act, zakazującej prezydentowi zdymisjonowania członków rządu bez zgody Senatu. Mimo że prezydent zgłosił wobec niej weto, Kongres obalił je.<br>Było oczywiste, że konfrontacja między prezydentem a republikanami w Kongresie jest nieunikniona. Pytanie było, kto kogo przemoże, kto kogo zniszczy. Komisja Prawna Izby Reprezentantów, mimo podejmowanych wysiłków, nie była jednak w