myśl odkrywać tajemnice. Nagle przystąpił do <br>Pawła. Położył mu swe wielkie, spracowane, noszące jeszcze ślady sieci dłonie <br>na ramionach. - Nie rozumiem cię... - wyznał prosto. - Ależ tu w Rzymie jest <br>dość roli dla wielu. Dla nas obu starczy miejsca. <br> - Dla nas obu ... - Paweł powtórzył głucho. - Zbyt dobry jesteś, Kefasie. <br>Ale ja...<br> Olbrzymi rybak wzruszył porywczo ramionami. <br> - Nie jestem wcale dobry! - zawołał. Głosem nagle zmienionym dodał: - Wszak <br>wiesz, że zaparłem się Pana... - Powtarzał to często, jakby się lękając, by ani <br>on sam, ani nikt inny nie zapomniał o tym. - Nie jestem dobry - powrócił do <br>dawnego tonu. - To wcale nie przez dobroć mówię ci